کاش فرصت آنقدر کوتاه بود که
یگانگی اش فراموش نمی شد
اینجا نشسته ام
آرام
ساکت
نه در انتظار هیچ معجزتی
و نه دست به گریبان هیچ جسارتی
زمان تند و تند می گذرد
و رخوتش را
برای من می گذارد
به گمانم
از سفر جا مانده ام
از هجرت
از ماندن
و یا شاید
از اتوبوس
راستی! می دانی اتوبوس بعدی کی می آید؟
No comments:
Post a Comment